Author: admin

ในบ่าง ฉบับที่ 5 ประจำเดือน มิถุนายน – กรกฎาคม 2542 มีบทสัมภาษณ์ที่น่าสนใจระหว่างบ่างกับ จูนิชิ ชิโอดะ หัวหน้าภัณฑารักษ์ พิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัย โตเกียว มีหลายประเด็นที่น่าสนใจ นับตั้งแต่เรื่องราวและมุมมองต่อบทบาทหน้าที่ภัณฑารักษ์ และมุมมองของรัฐต่อพิพิธภัณฑ์ ต่อเนื่องด้วยรีวิวสามนิทรรศการ ได้แก่ นิทรรศการวิทยานิพนธ์ ศิลปะนักศึกษาศิลปกรรมจุฬา ฯ ครั้งที่ 13 (2542) ผลงานชุด “ภาวะอันรื่นรมย์” ของ สุธี คุณาวิชยานนท์ และนิทรรศการ เปลือยเปล่า ของ นิตยา เอื้ออารีวรกุล 

ในฉบับนี้ยังมีเรื่องแปล “นัวนัว บันทึกจากตาฮิติ ของ พอล โกแกง” เป็นตอนที่สอง เล่าเรื่องราวการสนทนาระหว่างโกแกงกับเจ้าหญิงไวทูอา และการรำพึงรำพันของโกแกงถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ตาฮิติ และบทความ “กรุงเทพฯ… อัมเตอร์ดัม… กรุงเทพฯ” บอกเล่าเรื่องราว บรรยากาศและประสบการณ์ในการเดินทางไปร่วมงานแสดงธงรำลึกเอดน์นานาชาติ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของงาน Gay Games Amsterdam 1998 ส่งท้ายด้วย “มาสร้างวัฒนธรรมหนังสั้นกันเถอะ” บทความในคอลัมน์ FILM ที่แสดงข้อเรียกร้องและเหตุผลในประเด็นการวางรากฐานหนังสั้นที่จะเข้ามาช่วยยกระดับวงการภาพยนตร์ไทย

บ่าง ฉบับ 4 ประจำเดือน เมษายน – พฤษภาคม 2542 เริ่มต้นด้วยการชวนนักข่าว นักวิจารณ์ศิลปะ อย่างไพศาล ธีระพงศ์วิษ, ถนอม ชาภักดี, ภัทร ด่านอุตรา และภัทรวดี ภัทรนาวิก มาร่วมสนทนา วิเคราะห์และวิพากษ์ประเด็นการวิจารณ์ศิลปะในแง่มุมต่าง ๆ นับตั้งแต่แนวทางและเรื่องราวของนักวิจารณ์ จนถึงทิศทาง กระบวนการการวิจารณ์ และการทำงานของสื่อ มีเรื่องแปลชื่อ “นัวนัว บันทึกจากตาฮิติ ของ พอล โกแกง”  และบทความบอกเล่าเรื่องราวในระหว่างดำเนินกิจกรรมระหว่างศิลปินและชาวบ้านในนิทรรศการ The third International Nature Art Exhibition & Symposium in Kum River Summer 1998 “Art and village, Village and art” ประเทศเกาหลีใต้

ในคอลัมน์ FILM เป็นบทความ “หนูจะไปเมืองคานส์” ซึ่งวิจารณ์วงการภาพยนตร์ไทยที่ยังไม่เปิดรับสิ่งใหม่ ๆ และเรียกร้องให้เปิดกว้างยอมรับการทำภาพยนตร์โดยยึดถือตามอย่างมาตรฐานสากล ปิดท้ายด้วยบทความ “พิพิธภัณฑ์ในประเทศญี่ปุ่น” โดยกฤติยา กาวีวงศ์ ถ่ายทอดให้เห็นระบบบริหารจัดการงานศิลปะร่วมสมัยของหลากหลายพิพิธภัณฑ์ในประเทศญี่ปุ่น

บ่าง ฉบับ 3 ประจำเดือน กันยายน – ตุลาคม 2541 ได้นำเสนอบทสนทนาในประเด็น “2 ศิลปิน 2 curators ว่าด้วย ศิลปะร่วมสมัยในแวดวงนานาชาติ” ร่วมพูดคุยโดย รศ. ดร.อภินันท์ โปษยานนท์, อารยา ราษฎร์จำเริญสุข, สมพร รอดบุญ และ มณเฑียร บุญมา ต่อด้วยคอลัมน์ บ่างช่างฝัน ที่ยังคงสนทนาต่อเนื่องในประเด็นเรื่องการศึกษา แต่ในครั้งนี้มุ่งเน้นเจาะจงถึง “ความเป็นเฉพาะตัว” เรียกร้องให้ศิลปินนำเสนอความเป็นตัวเองอย่างที่เป็นโดยไม่จำเป็นต้องพึ่งพาฐานคิดแบบตะวันตกเข้ามาช่วยในการระบุตัวตน และทิ้งท้ายด้วยการชวนคิดย้อนกลับว่า “จำเป็นด้วยหรือที่เราต้องมีศิลปินที่มีชื่อเสียงระดับโลก”

ในคอลัมน์ CYCLORAMA จะพาไปทำความเข้าใจวัฒนธรรมในการเลือกเสพกิจกรรมทางศิลปวัฒนธรรมของผู้ชมในกรณีที่เป็นสื่อกระแสรอง เช่นดนตรี ภาพยนตร์ ละคร หรือแม้กระทั่งศิลปะ ผ่านคำพูดที่ได้ยินจนชินหูอย่าง “คนไทยเดาใจยาก” ในขณะที่บทความ “ความร่วมสมัย : ส่วนที่ขาดหายไปในหนังไทย” ในคอลัมน์ FILM เรียกร้องให้ทั้งผู้ชมและคนสร้างหนังผละตนเองออกจากกรอบเดิม ๆ ร่วมเติมความร่วมสมัยให้กับภาพยนตร์ไทย โดยในด้านหนึ่งก็แสดงข้อเสนอเรียกร้องให้ผู้ชมเปิดใจรับทำความเข้าใจ และในอีกด้านหนึ่งก็วิพากษ์ให้เห็นภาพในทิศทางของผู้ผลิตภาพยนตร์